لوپوس یک بیماری خود ایمنی مزمن

لوپوس چیست؟

لوپوس اریتماتوز سیستمیک یا به اختصار (SLE) که معمولاً به آن لوپوس گفته می شود، یک بیماری خودایمنی مزمن است که می تواند باعث تورم (التهاب) و درد در سراسر بدن شود. هنگامی که شما یک بیماری خود ایمنی دارید، سیستم ایمنی بدن شما با خود بدن مبارزه می کند در حالی که سیستم ایمنی قرار است با تهدیدات احتمالی برای بدن مبارزه کند برای مثال مانند زمانی که عفونت‌ها وارد بدن می شوند. اما در این مورد، سیستم ایمنی به دنبال بافت سالم می‌رود و به آن حمله می کند.

اگر مبتلا به لوپوس هستید، ممکن است درد مفاصل، حساسیت های پوستی و بثورات پوستی و مشکلات مربوط به اندام های داخلی (مغز، ریه ها، کلیه ها و قلب) را تجربه کنید. بسیاری از علائم شما ممکن است به صورت موجی بیایند و از بین بروند که اغلب این حالت را شعله ور شدن بیماری می نامند. گاهی اوقات، علائم لوپوس ممکن است خفیف یا قابل توجه نباشد. در مواقع دیگر، ممکن است علائم شدید این بیماری را تجربه کنید که به شدت بر زندگی روزمره شما تأثیر می گذارد.

انواع مختلف لوپوس چیست؟

انواع مختلفی از لوپوس وجود دارد. لوپوس اریتماتوز سیستمیک شایع ترین نوع است. انواع دیگر لوپوس عبارتند از:

• لوپوس اریتماتوز جلدی: این نوع لوپوس پوست را تحت تاثیر قرار می دهد . افراد مبتلا به لوپوس اریتماتوز جلدی ممکن است مشکلات پوستی مانند حساسیت به آفتاب و بثورات پوستی را تجربه کنند. ریزش مو نیز می تواند از علائم این بیماری باشد.

• لوپوس ناشی از دارو: این موارد لوپوس در اثر مصرف برخی داروها ایجاد می شود. افراد مبتلا به لوپوس ناشی از دارو ممکن است بسیاری از علائم مشابه لوپوس اریتماتوز سیستمیک را داشته باشند، اما معمولاً موقتی است. اغلب، این نوع لوپوس پس از قطع داروهایی که باعث آن می شود، از بین می رود.

• لوپوس نوزادی: یک نوع نادر از لوپوس، لوپوس نوزادی است که در نوزادان هنگام تولد یافت می شود. کودکانی که با لوپوس نوزادی متولد می‌شوند دارای آنتی‌بادی‌هایی هستند که از مادرشان به آن‌ها منتقل شده است که یا در زمان بارداری لوپوس داشته یا ممکن است در آینده به این بیماری مبتلا شود. البته هر نوزادی که از مادری مبتلا به لوپوس متولد می شود به این بیماری مبتلا نخواهد شد.

(بیماری های پوستی و ۱۰ مورد از شایع ترین های آن)

چه کسانی مبتلا به لوپوس می شوند؟

هر کسی ممکن است به لوپوس مبتلا شود. این بیماری می تواند برای زنان، مردان، کودکان و حتی نوزادان اتفاق بیفتد. این بیماری در زنان بسیار بیشتر از مردان دیده می شود و حدود 90 درصد موارد تشخیص داده شده را زنان در سنین باروری تشکیل می دهند. کارشناسان در تخمین تعداد افراد مبتلا به لوپوس در ایالات متحده مشکل دارند زیرا تشخیص آن دشوار است. لوپوس دارای طیف گسترده ای از علائم است که می تواند نشانه های دیگر داشته باشد. به همین دلیل، ممکن است افرادی مبتلا به لوپوس وجود داشته باشند که در طول زندگی خود تشخیص داده نشده باشند.

لوپوس نیز در قومیت های خاص برجسته تر است. زنان آفریقایی-آمریکایی، اسپانیایی تبار، آسیایی و بومی آمریکا همگی بیشتر از زنان قفقازی در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
اگر یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به لوپوس یا بیماری خودایمنی دیگری باشد، خطر ابتلا به لوپوس نیز افزایش می‌یابد.

آیا لوپوس در زنان شایع تر است؟

لوپوس در زنان بسیار شایع تر است و از هر 10 مورد 9 مورد در زنان اتفاق می افتد. اغلب، زنان در سنین 15 تا 44 سال در طول سال های باروری خود تشخیص داده می شوند. اگرچه علت لوپوس ناشناخته است، اما تصور می‌شود که هورمون استروژن ممکن است در این بیماری نقش داشته باشد.

لوپوس با بدن چه می کند؟

لوپوس می تواند قسمت های مختلف بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری می تواند باعث درد و همچنین عوارض جدی برای اندام های اصلی شما شود. از آنجایی که لوپوس یک بیماری خودایمنی است، باعث می شود بدن به خود حمله کند. این موضوع می تواند به مرور زمان منجر به آسیب به اندام ها شود.
قسمت هایی از بدن که می توانند تحت تاثیر لوپوس قرار گیرند می توانند شامل پوست، خون، مفاصل، کلیه ها، مغز، قلب و ریه ها باشند.

• پوست: مشکلات پوستی یکی از ویژگی های شایع لوپوس است. برخی از افراد مبتلا به لوپوس دارای بثورات قرمز روی گونه ها و پل بینی خود هستند. از آنجایی که در محل ایجاد این بثورات علائمی مانند علائم موجود در چهره ی گرگ میشود، نام “لوپوس” (گرگ در لاتین) سال ها پیش به این بیماری داده شد. سایر مشکلات پوستی که ممکن است رخ دهد شامل بثورات بزرگ قرمز و دایره‌ای (پلاک) است که ممکن است باعث زخم شود (به نام لوپوس دیسکوئید). بثورات پوستی معمولاً با نور خورشید بدتر می شوند. ریزش مو و زخم های دهان نیز در این بیماری شایع است.

(۱۲ راه برای جلوگیری از نازک شدن مو)

• خون: درگیری خونی می تواند با یا بدون علائم دیگر اتفاق بیفتد. افراد مبتلا به لوپوس ممکن است کاهش خطرناکی در تعداد گلبول های قرمز، گلبول های سفید خون یا پلاکت ها (سلول هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند) داشته باشند. گاهی اوقات، تغییرات در تعداد سلول های خون ممکن است منجر به علائم خستگی (تعداد کم در گلبول های قرمز خون، کم خونی)، عفونت های جدی (تعداد کم در گلبول های سفید خون)، یا کبودی (تعداد کم در پلاکت ها) شود.

با این حال، بسیاری از افراد علائمی که نشان دهنده ناهنجاری های خونی باشد ندارند، بنابراین انجام آزمایش های دوره ای خون برای تشخیص هر گونه مشکل مهم است. لخته های خون با افزایش تعداد سلول های خونی در لوپوس دیده می شود. لخته اغلب در پاها (لخته شدن ورید، به نام ترومبوز وریدی عمقی)، ریه ها (لخته شدن ریه، به نام آمبولی ریه) یا مغز (سکته مغزی) اتفاق می افتد. لخته های خونی که در بیماران لوپوس ایجاد می شود ممکن است با تولید آنتی بادی های آنتی فسفولیپید همراه باشد. این آنتی بادی ها پروتئین های غیر طبیعی هستند که ممکن است تمایل خون به لخته شدن را افزایش دهند.

• مفاصل: آرتریت (التهاب در مفاصل) در افرادی که لوپوس دارند بسیار شایع است. ممکن است درد، با یا بدون تورم وجود داشته باشد. سفتی و درد ممکن است به خصوص در صبح ناراحت کننده باشد. آرتریت ممکن است تنها برای چند روز تا چند هفته مشکل ساز باشد یا ممکن است یکی از ویژگی های دائمی این بیماری باشد. خوشبختانه، آرتریت معمولا فلج کننده نیست.

• کلیه ها: درگیری کلیه در افراد مبتلا به لوپوس به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است و ممکن است در نیمی از بیماران لوپوس رخ دهد. مشکلات کلیوی ممکن است زمانی آشکار شود که بیماران لوپوس دچار آرتریت، بثورات، تب و کاهش وزن شده اند. در موارد کمتر، بیماری کلیوی ممکن است زمانی رخ دهد که علائم دیگری از لوپوس وجود نداشته باشد. خود بیماری کلیوی معمولاً تا زمانی که در مراحل پیشرفته نباشد علائمی ایجاد نمی کند. مهم است که بیماری کلیوی به موقع تشخیص داده شود و به طور مناسب درمان شود. اولین علائم بیماری کلیوی از طریق آزمایش ادرار به نام آنالیز ادرار آشکار می شود.

• مغز: خوشبختانه درگیری مغز یک مشکل نادر در افراد مبتلا به لوپوس است. در صورت وجود، ممکن است باعث گیجی، افسردگی، تشنج و به ندرت سکته شود.

• قلب و ریه: درگیری قلب و ریه اغلب به دلیل التهاب پوشش قلب (پریکارد) و ریه ها (پلور) ایجاد می شود. هنگامی که این ساختارها ملتهب می شوند، ممکن است درد قفسه سینه، ضربان قلب نامنظم و تجمع مایع در اطراف ریه ها (پلوریت) و قلب (پریکاردیت) ایجاد شود.

چه چیزی باعث ایجاد لوپوس می شود؟

علت لوپوس در حال حاضر ناشناخته است. محققان هنوز در حال تحقیق برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دلیل بروز لوپوس هستند. اگرچه علت دقیق آن مشخص نیست، عواملی وجود دارند که ممکن است در این وضعیت نقش داشته باشند. عوامل احتمالی که می توانند باعث ایجاد بیماری لوپوس شوند عبارتند از:

• تغییرات هورمونی: زنان بیشتر از مردان به لوپوس مبتلا می شوند و این موضوع می تواند تا حدودی به دلیل هورمون هایی مانند استروژن باشد. لوپوس اغلب در زنان در سنین باروری (15 تا 44 سالگی) که سطح استروژن بالاتر است، دیده می شود.

• عوامل محیطی: جنبه های مختلف محیط شما نیز می تواند خطر ابتلا به لوپوس را افزایش دهد. عواملی مانند میزان نور خورشید که در معرض آن قرار می گیرید، داروهایی که مصرف می کنید، ویروس هایی که ممکن است در معرض آنها قرار گرفته باشید یا حتی استرس، همگی می توانند از علل احتمالی لوپوس باشند. سابقه سیگار کشیدن نیز می تواند یکی از دلایل احتمالی لوپوس باشد.

(۱۳ عارضه ی جدی کشیدن سیگار که باید بدانید)

• سابقه خانوادگی شما: ممکن است یک عامل ژنتیکی برای لوپوس وجود داشته باشد. اگر اعضای خانواده شما مبتلا به لوپوس هستند، خطر ابتلا به این بیماری در شما افزایش می یابد.

علائم لوپوس چیست؟

طیف گسترده ای از علائم وجود دارد که ممکن است در صورت ابتلا به لوپوس تجربه کنید. همه افراد مبتلا به لوپوس مجموعه ای از علائم را ندارند. همچنین، بسیاری از این علائم با آنچه که می توانید با سایر شرایط پزشکی تجربه کنید همپوشانی دارند. این موضوع همپوشانی علائم یکی از مشکلات در تشخیص فرد مبتلا به لوپوس است.

علائم لوپوس ممکن است به کندی ایجاد شود. ممکن است به مرور زمان متوجه علائم جدیدی شوید. شدت علائم شما نیز می تواند در طول زمان تغییر کند. گاهی اوقات علائم ممکن است به سختی وجود داشته باشند (در زمان بهبودی)، در حالی که گاهی اوقات ممکن است تشدید شوند. شعله ور شدن زمانی است که یک علامت به طور ناگهانی شدیدتر از قبل شود.

علائم لوپوس می تواند شامل موارد زیر باشد:

•  درد مفاصل
•  درد عضلانی
• بثورات
• تب
• حساسیت به نور خورشید
• ریزش مو
• زخم های دهان
• خشکی چشم
• خستگی
• درد قفسه سینه
• دل درد
• تنگی نفس
• تورم غدد
• سردرد
• گیجی
• افسردگی
• مشکلات مربوط به کلیه ها، قلب یا ریه ها
• تشنج
• لخته شدن خون
• کم خونی
• پدیده رینود

علائم لوپوس در زنان چیست؟

اکثر افراد مبتلا به لوپوس زنان هستند. زنان معمولاً علائم کلی لوپوس را تجربه می کنند، اما می توانند عوارضی نیز داشته باشند که بر قسمت های مختلف بدن تأثیر می گذارد. این عوارض می تواند شامل مشکلات کلیوی (که در زنان آفریقایی-آمریکایی و اسپانیایی تبار بیشتر از سایر گروه ها دیده می شود)، پوکی استخوان و بیماری قلبی باشد.

راش لوپوس چیست؟

بثورات پوستی یکی از علائم شایع لوپوس است. بثورات ناشی از لوپوس اغلب ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید است و معمولا روزها تا هفته ها طول می کشد. ممکن است راش روی صورت، دست ها یا مچ دست ایجاد شود.
بثورات پوستی می تواند ناراحت کننده و با خارش همراه باشد. این بثورات گاهی ممکن است پس از مدت کوتاهی محو شوند. با این حال، برخی از بثورات و زخم ها روی پوست شما می توانند دائمی باشند.بثورات حالتی شبیه به پروانه را بر روی صورت ایجاد می کند.

چرا لوپوس باعث ریزش مو می شود؟

یکی از عوارض لوپوس می تواند آسیب به پوست و ریزش مو باشد. بیماری لوپوس ممکن است در اثر بثورات روی پوست و پوست سر زخم ایجاد کند. این زخم ها می توانند باعث نازک شدن و ریزش موهای شما شود. شما همچنین می توانید ریزش مو را به عنوان یک عارضه جانبی برخی از داروهایی که لوپوس را درمان می کنند، تجربه کنید . ریزش مو می تواند یکی از عوارض جانبی استروئیدها نیز باشد. اگر موهای شما نازک شده یا می ریزد، با پزشک خود صحبت کنید. گاهی اوقات، تغییر داروها می تواند به این مشکل کمک کند . پزشک شما ممکن است استفاده از شامپوهای ملایم (شامپو بچه) را توصیه کند.

چرا لوپوس باعث افزایش یا کاهش وزن می شود؟

بسیاری از افراد مبتلا به لوپوس ممکن است کاهش وزن را تجربه کنند. این موضوع می تواند ناشی از داروهایی باشد که برای درمان لوپوس استفاده می شود یا به دلیل ناراحتی خود بیماری. از طرف دیگر، برخی از افراد ممکن است که به دلیل درد در مفاصل کم تحرک شوند و وزن اضافه کنند. حفظ یک رژیم غذایی سالم در هنگام ابتلا به لوپوس بسیار مهم است.

لوپوس چگونه تشخیص داده می شود؟

فرآیند تشخیص برای لوپوس می تواند طولانی و دشوار باشد. علائمی که ممکن است با لوپوس تجربه کنید می‌تواند با علائم سایر بیماری‌ها همپوشانی داشته باشد به عنوان مثال، دیابت و آرتریت. بروز علائم لوپوس نیز ممکن است به زمان نیاز داشته باشد و به چالش تشخیص بیماری می‌افزاید.

پزشک شما معمولاً با سابقه خانوادگی شروع می کند تا ببیند آیا لوپوس در خانواده شما وجود دارد یا خیر. سپس، پزشک شما می خواهد در مورد علائمی که تجربه کرده اید صحبت کند. پس از صحبت با شما در مورد علائم ،پزشک معمولاً برخی از آزمایشات آزمایشگاهی را انجام می دهد. این آزمایش ها به دنبال مواردی مانند تعداد کم سلول های خونی، کم خونی و سایر ناهنجاری ها هستند.

پزشک ممکن است یک آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) نیز انجام دهد. این آزمایش به دنبال آنتی‌بادی‌هایی است (پروتئین‌هایی در بدن شما که در برابر بیماری‌ها دفاع می‌کنند) که می‌تواند نشانه‌ای از ابتلا به یک بیماری خودایمنی باشد. افرادی که مبتلا به لوپوس اریتماتوز سیستمیک هستند معمولاً از نظر ANA مثبت هستند.

آیا مثبت بودن آزمایش آنتی بادی ضد هسته ای (ANA) به معنای ابتلا به لوپوس است؟
مثبت بودن آزمایش آنتی بادی های ضد هسته ای به تنهایی به معنای ابتلا به لوپوس نیست. تست ANA در اکثر افراد مبتلا به لوپوس مثبت است، اما در بسیاری از افرادی که لوپوس ندارند نیز مثبت است. به همین دلیل، یک ANA مثبت به تنهایی برای تشخیص لوپوس کافی نیست. پزشک شما معمولاً حداقل سه ویژگی بالینی دیگر (از جمله علائم و سابقه خانوادگی) را قبل از تشخیص لوپوس بررسی می‌کند.

لوپوس چگونه درمان می شود؟

نحوه درمان لوپوس توسط پزشک می تواند به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد، از جمله:
• علائم و عوارضی که تجربه می کنید.
• شدت بیماری
• سن
• نوع داروهایی که ممکن است مصرف کنید
• سلامت عمومی
• سابقه پزشکی

لوپوس یک بیماری مادام العمر (مزمن) است که نیاز به مدیریت منظم دارد. هدف از درمان این است که علائم شما را بهبود بخشد و میزان آسیبی که بیماری به اندام های شما وارد می کند محدود شود. متأسفانه، لوپوس غیرقابل پیش بینی است و روشی که این بیماری بر شما تأثیر می گذارد می تواند در طول زمان تغییر کند. شما باید به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید و برنامه مراقبتی خود را با علائم خود مطابقت دهید.

برخی از افراد با ویژگی های خفیف لوپوس ممکن است به درمان محدودی نیاز داشته باشند. این افراد ممکن است علائمی داشته باشند که تحت نظارت و بررسی قرار بگیرند تا از بدتر نشدن آنها اطمینان حاصل شود، اما در حال حاضر نیازی به درمان ندارند.

برخی دیگر ممکن است به یک برنامه درمانی تهاجمی نیاز داشته باشند. این افراد معمولاً عوارض جدی تری دارند (مانند عوارض قلبی، ریوی یا کلیوی). پزشک شما بهترین گزینه های درمانی را بر اساس علائم، عوارض و سابقه پزشکی با شما در میان می گذارد.

داروهای رایج لوپوس چیست؟

داروهایی که می توانند برای درمان لوپوس استفاده شوند عبارتند از:

• استروئیدها (کورتیکواستروئیدها، از جمله پردنیزولون): کرم های استروئیدی را می توان مستقیماً روی بثورات استفاده کرد. استفاده از کرم ها به خصوص برای بثورات خفیف معمولا بی خطر و موثر است. استفاده از کرم‌ها یا قرص‌های استروئیدی در دوزهای پایین می‌تواند برای علائم خفیف یا متوسط لوپوس موثر باشد. هنگامی که اندام های داخلی در معرض خطر هستند، می توان از استروئیدها در دوزهای بالاتر نیز استفاده کرد. متأسفانه، دوزهای بالا کورتون نیز به احتمال زیاد عوارض جانبی ایجاد می کنند.

• هیدروکسی کلروکین (Plaquenil): این دارو معمولاً برای کمک به مدیریت مشکلات خفیف مرتبط با لوپوس، مانند بیماری پوست و مفاصل استفاده می شود. همچنین برای درمان خستگی و زخم های دهان نیز استفاده می شود.

• آزاتیوپرین (Imuran): دارویی که در اصل برای جلوگیری از پس زدن اندام های پیوند شده استفاده می شود، معمولاً برای درمان عوارض جدی تر لوپوس استفاده می شود.

• متوترکسات (Rheumatrex): این دارو یکی دیگر از داروهای شیمی درمانی است که برای سرکوب سیستم ایمنی استفاده می شود. استفاده از آن به طور فزاینده ای برای بیماری های پوستی، آرتریت و سایر انواع بیماری های غیر تهدید کننده زندگی که به داروهایی مانند هیدروکسی کلروکین یا دوزهای پایین پردنیزولون پاسخ نداده اند، انتخاب می شود.

• سیکلوفسفامید (Cytoxan) و مایکوفنولات موفتیل (CellCept): این داروها داروهای شیمی درمانی هستند که اثرات بسیار قدرتمندی در کاهش فعالیت سیستم ایمنی دارند. آنها برای درمان اشکال شدیدتر لوپوس، به ویژه لوپوس که بر کلیه ها تأثیر می گذارد، استفاده می شود.

• بلیموماب (Benlysta): این دارو یک آنتی بادی مونوکلونال است که فعالیت گلبول های سفید خون (لنفوسیت ها) را که اتوآنتی بادی می سازند، کاهش می دهد. اتوآنتی بادی ها مهم هستند زیرا باعث آسیب بافتی می شوند. بلیموماب برای درمان لوپوس استفاده می شود که کلیه ها را درگیر نمی کند و به انواع دیگر درمان ها پاسخ نداده است.

• ریتوکسیماب (Rituxan): این دارو همچنین یک آنتی بادی مونوکلونال است که فعالیت گلبول های سفید خون (لنفوسیت ها) را که اتوآنتی بادی می سازند، کاهش می دهد. گاهی اوقات برای درمان لوپوس استفاده می شود که به انواع دیگر درمان ها پاسخ نداده است.

سوالات رایج بیماران در مورد لوپوس

آیا لوپوس قابل درمان است؟

در حال حاضر هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد. درمان لوپوس بر مدیریت علائم شما و محدود کردن میزان آسیبی که بیماری به بدن شما وارد می کند متمرکز است. این بیماری را می توان مدیریت کرد تا تأثیر لوپوس بر زندگی شما به حداقل برسد، اما هرگز از بین نمی رود.

آیا  لوپوس کشنده است؟

در بیشتر موارد، مرگ مستقیماً توسط لوپوس ایجاد نمی شود، بلکه ناشی از علائم و آسیب به اندام ها است. مسائلی مانند آسیب کلیه، بیماری های قلبی عروقی و عفونت ها می تواند آسیب جدی ایجاد کند و زندگی را تهدید کند.

آیا لوپوس مسری است؟

لوپوس مسری نیست و نمی تواند از طریق لمس، عطسه یا سرفه از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

آیا در صورت ابتلا به لوپوس می توانم باردار شوم؟

زنان مبتلا به لوپوس می توانند باردار شوند. با این حال، خطر نتایج ضعیف بارداری (سقط جنین) در افراد مبتلا به لوپوس وجود دارد. اگر قصد بارداری در آینده را دارید، از چند ماه قبل در طی یک قرار ملاقات قبل از بارداری با پزشک خود صحبت کنید. پزشک شما ممکن است نیاز داشته باشد داروهای لوپوس شما را تنظیم کند تا مطمئن شود که آنها برای بارداری بی خطر هستند.

اگر لوپوس داشته باشم، آیا آن را به فرزندانم منتقل می کنم؟

ممکن است یک عامل ژنتیکی برای لوپوس وجود داشته باشد. خطر ابتلا به لوپوس در صورت داشتن سایر اعضای خانواده با این بیماری افزایش می یابد. مادر مبتلا به لوپوس می تواند آن را به فرزندش منتقل کند. با این حال، این همیشه اتفاق نمی افتد، و ممکن است که اتفاق بیافتد.

برخی از زنان مبتلا به لوپوس نوزادی را با این بیماری به دنیا می آورند، در حالی که در برخی دیگر چنین اتفاقی نمی افتد. اگر سابقه خانوادگی لوپوس دارید یا خودتان مبتلا به لوپوس هستید و به باردار شدن فکر می کنید، با  پزشک خود صحبت کنید.

برای جلوگیری از شعله ور شدن علائم لوپوس چه کنیم؟

در حالی که خود لوپوس قابل پیشگیری نیست، می توانید تغییراتی در زندگی روزمره خود ایجاد کنید تا از تشدید علائم خود جلوگیری کنید.این موارد می تواند شامل گزینه های زیر باشد:

• اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید: برای بسیاری از مبتلایان به لوپوس، قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند مشکل ساز باشد. سعی کنید در ساعات اوج نور خورشید از بیرون رفتن خودداری کنید و استفاده از لباس های محافظ (آستین بلند و کلاه لبه دار) و استفاده از کرم ضد آفتاب را فراموش نکنید .

• داشتن تحرک: درد مفاصل می تواند باعث شود بخواهید بنشینید و استراحت کنید، اما انجام تمرینات سبک در واقع می تواند کمک کننده باشد.

• حفظ عادات سالم: چند عادتی که باید به خاطر داشته باشید عبارتند از: انتخاب های سالم در مورد غذا، داشتن خواب کافی و کاهش استرس در زندگی. همچنین ارتباط قوی بین لوپوس و بیماری قلبی وجود دارد. مطمئن شوید که با پزشک خود در ارتباط کامل هستید تا خطر ابتلا به مشکلات قلبی را کاهش دهید.

سخن پایانی

اگر علائم لوپوس را تجربه می کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. تشخیص لوپوس به دلیل طیف وسیعی از علائم و نحوه ایجاد آهسته علائم در طول زمان ممکن است زمان زیادی طول بکشد. تشخیص اولین قدم برای مدیریت این بیماری و بهبود کیفیت زندگی شماست.

منبع