آنفولانزا چیست؟
آنفولانزا (influenza) به عفونت بینی، گلو و ریه که بخشی از سیستم تنفسی هستند گفته میشود که البته با ویروس های «آنفولانزای معده» که باعث اسهال و استفراغ می شوند یکسان نیست.
اکثر افراد مبتلا به آنفولانزا خود به خود بهبود می یابند. اما گاهی اوقات، آنفولانزا و عوارض آن می تواند کشنده باشد. افرادی که در معرض خطر جدی ابتلا به عوارض آنفولانزا هستند عبارتند از:
• کودکان خردسال زیر 2 سال
• بزرگسالان بالای 65 سال
• ساکنین خانه های سالمندان و سایر مراکز مراقبت طولانی مدت
• افرادی که باردار هستند یا قصد بارداری در فصل آنفولانزا دارند
• افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند
• افرادی که بیماری های مزمن مانند آسم، بیماری قلبی، بیماری کلیوی، بیماری کبد و دیابت دارند
• افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) 40 یا بالاتر دارند
اگرچه واکسن سالانه آنفولانزا 100% موثر نیست، اما احتمال ابتلا به عوارض شدید ناشی از عفونت را کاهش می دهد.
علائم آنفولانزا چیست؟
در ابتدا، ممکن است مانند یک سرماخوردگی معمولی با آبریزش بینی، عطسه و گلو درد به نظر برسد. سرماخوردگی معمولا به کندی ایجاد می شود. اما آنفولانزا تمایل دارد به طور ناگهانی بروز کند. در حالی که سرماخوردگی می تواند ناراحت کننده باشد، معمولاً با آنفولانزا احساس بسیار بدتری خواهید داشت.
علائم رایج آنفولانزا عبارتند از:
• تب
• درد های عضلانی
• لرز و عرق کردن
• سردرد
• سرفه خشک و مداوم
• تنگی نفس
• خستگی و ضعف
• آبریزش یا گرفتگی بینی
• گلو درد
• چشم درد
• استفراغ و اسهال(که این مورد در کودکان بیشتر از بزرگسالان است)
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:
اکثر افرادی که به این ویروس مبتلا می شوند می توانند خود را در خانه درمان کنند و اغلب نیازی به مراجعه به پزشک ندارند.
اگر علائم آنفولانزا دارید و در معرض خطر عوارض هستید، فوراً به پزشک خود مراجعه کنید. مصرف داروهای ضد ویروسی ممکن است طول بیماری شما را کوتاه کند و به جلوگیری از مشکلات جدی تر کمک کند.
اگر علائم اورژانسی دارید، فورا مراقبت های پزشکی را دریافت کنید.
برای بزرگسالان، علائم اورژانسی می تواند شامل موارد زیر باشد:
• مشکل در تنفس یا تنگی نفس
• درد قفسه سینه
• سرگیجه مداوم
• تشنج
• بدتر شدن شرایط پزشکی موجود
• ضعف شدید یا درد عضلانی
علائم اورژانسی در کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:
• مشکل در تنفس
• پوست رنگ پریده، خاکستری یا آبی رنگ در ناحیه لب ها یا بستر ناخن
• درد قفسه سینه
• کم آبی بدن
• درد شدید عضلانی
• تشنج
• بدتر شدن شرایط پزشکی موجود
عامل اصلی ایجاد آنفولانزا:
ویروس آنفولانزا در زمانی که فرد مبتلا به عفونت، سرفه، عطسه یا صحبت می کند، به صورت قطرات در هوا حرکت می کند.
این قطرات میتوانند مستقیماً توسط شما استنشاق شود و یا بروی سطوح قابل تماس مانند صفحه کلید تلفن یا کامپیوتر به شما منتقل شود و سپس به چشم، بینی یا دهان خود منتقل کنید.
افراد مبتلا به این ویروس احتمالاً از یک روز قبل از ظاهر شدن علائم تا حدود چهار روز پس از شروع، ناقل هستند. کودکان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است برای مدت کمی بیشتر ناقل باشند.
ویروس ها به طور مداوم در حال تغییر هستند و گونه های جدید به طور مرتب ظاهر می شوند. اگر در گذشته به این بیماری مبتلا بوده اید، بدن شما قبلاً آنتی بادی هایی برای مبارزه با آن سویه خاص ویروس ساخته است. اگر ویروسهای آنفلوانزا در آینده شبیه به ویروسهایی باشند که قبلاً با آنها مواجه شدهاید، چه با ابتلا به این بیماری و یا با تزریق واکسن، آن آنتیبادیها ممکن است از عفونت جلوگیری کنند یا از شدت آن بکاهند. اما سطح آنتی بادی موجود در خون ممکن است در طول زمان کاهش یابد.
همچنین، آنتی بادیهای ضد ویروس آنفولانزا که در گذشته با آنها مواجه شدهاید، ممکن است از شما در برابر سویههای جدید محافظت نکنند زیرا سویههای جدید میتوانند ویروسهای بسیار متفاوتی نسبت به نسل قبل خود باشند.
عوامل ایجاد خطر در آنفولانزا:
عواملی که ممکن است خطر ابتلا به آنفولانزا یا عوارض آن را افزایش دهند عبارتند از:
• سن : آنفولانزای فصلی در کودکان زیر 2 سال و بزرگسالان بالای 65 سال پیامدهای بدتری دارد.در کودکان زیر ۲ سال به دلیل عدم تکامل کامل سیستم ایمنی و همینطور در افراد بالای ۶۵ سال به دلیل کاهش قدرت سیستم ایمنی , افراد این گروه دارای شانس بیشتری برای ابتلا به بیماری های ویروسی از جمله آنفولانزا هستند.
• شرایط زندگی یا کار : احتمال ابتلا به این ویروس در افرادی که با بسیاری از ساکنان دیگر مانند خانه های سالمندان یا پادگان های نظامی در مراکزی زندگی یا کار می کنند، بیشتر است. افرادی که در بیمارستان بستری هستند نیز در معرض خطر بیشتری هستند.
• ضعف سیستم ایمنی : دارو های ضد سرطان (شیمی درمانی)، داروهای ضد درد، استفاده طولانی مدت از استروئیدها، پیوند اعضا، سرطان خون یا HIV/AIDS می توانند سیستم ایمنی را تضعیف کنند. این موضوع می تواند ابتلا به این بیماری را آسان تر کند و ممکن است خطر ابتلا به عوارض را افزایش دهد.
• بیماری های مزمن : ابتلا به بیماری های مزمن و ممکن است خطر عوارض آنفولانزا را افزایش دهد. به عنوان مثال می توان به آسم و سایر بیماری های ریوی، دیابت، بیماری قلبی و فشار خون بالا، بیماری های سیستم عصبی، اختلالات متابولیک، مشکلات راه هوایی و بیماری های کلیوی، کبدی یا خونی اشاره کرد.
• نژاد : در سرخپوستان آمریکا یا بومیان آلاسکا ممکن است خطر عوارض افزایش یابد.
• مصرف آسپرین در افراد زیر 19 سال : افرادی که کمتر از 19 سال سن دارند و آسپرین درمانی طولانی مدت دریافت می کنند در صورت آلوده شدن به آنفولانزا در معرض خطر ابتلا به سندرم ری هستند.
• بارداری : احتمال ابتلای افراد باردار به عوارض آنفولانزا، به ویژه در سه ماهه دوم و سوم بیشتر است. این خطر تا دو هفته پس از تولد نوزاد ادامه دارد.
• چاقی : افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) ۴۰ یا بالاتر دارند، در صورت ابتلا به این بیماری ممکن است عوارض شدید تری از خود نشان دهند.
۸ مورد از بهترین ورزش ها برای کاهش وزن
۱۶ مواد غذایی که باعث کاهش وزن میشود.
عوارض آنفولانزا چیست؟
اگر جوان و سالم هستید، آنفولانزا معمولا جدی نیست. اگرچه ممکن است در حین ابتلا به آن احساس درماندگی کنید، اما این بیماری معمولاً در عرض یک یا دو هفته از بین میرود و هیچ اثر ماندگاری ندارد. اما کودکان و بزرگسالان در معرض خطر ممکن است دچار عوارضی شوند که بسیار جدی تلقی میشوند :
• پنومونی (عفونت ریه)
• برونشیت (التهاب برونش ها)
• تشدید حملات آسم
• مشکلات قلبی
• عفونت گوش
• سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)
پنومونی (ذات الریه) یکی از جدی ترین عوارض است. برای افراد مسن و افراد مبتلا به یک بیماری مزمن می تواند کشنده باشد.
روش های پیشگیری از آنفولانزا
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC) واکسیناسیون سالانه آنفولانزا را برای همه افراد بالای ۶ ماه توصیه می کند. واکسن آنفولانزا می تواند خطر ابتلا به آنفولانزا را کاهش دهد. همچنین می تواند خطر ابتلا به بیماری جدی ناشی از آنفولانزا و نیاز به ماندن در بیمارستان را کاهش دهد.
واکسیناسیون آنفولانزا از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا بیماری آنفولانزا و کروناویروس (COVID-19) علائم مشابهی ایجاد می کنند. کووید-19 و آنفولانزا ممکن است همزمان در حال گسترش باشند. واکسیناسیون بهترین راه برای محافظت در برابر هر دو است. واکسیناسیون آنفولانزا می تواند علائمی را که ممکن است با علائم ناشی از COVID-19 اشتباه گرفته شود، کاهش دهد.
پیشگیری از آنفولانزا و کاهش تعداد افراد مبتلا به آنفولانزای شدید و عوارض آن نیز میتواند تعداد افرادی را که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند را کاهش دهد.
کنترل گسترش عفونت:
واکسن آنفولانزا 100% موثر نیست، بنابراین انجام اقدامات متعددی برای کاهش شیوع عفونت نیز مهم است، از جمله:
• دست هایتان را بشویید : شستن مکرر دست ها با آب و صابون به مدت حداقل ۲۰ ثانیه یک راه موثر برای جلوگیری از بسیاری از عفونت های رایج است یا اگر آب و صابون در دسترس نیست از ضدعفونیکنندههای الکلی دست استفاده کنید.این نکته بسیار مهم است که در هنگام شستن دستها لای انگشتان و خطوط بین انگشتان هم در نظر گرفته شود.
• از دست زدن به صورت خودداری کنید : از دست زدن به چشم، بینی و دهان خودداری کنید.زمانی که دستهایتان آلوده باشند و یا با سطح آلوده برخورد داشته باشند ممکن است که ناخودآکاه به صورت خود دست بزنید و ویروس از طریق چشم ها و دهان و بینی به بدن شما نفوذ کرده و شما را آلوده کند.
• سرفه و عطسه خود را بپوشانید : در دستمال کاغذی یا آرنج خود سرفه یا عطسه کنید. سپس دستان خود را بشویید.سرفه و عطسه میتواند ویروسها را که بسیار ریز هستند در هوا با سرعت بسیار زیادی پخش کنند.
• سطوح را تمیز کنید : سطوحی که اغلب لمس می شوند را به طور مرتب تمیز کنید تا از تماس عفونت با سطحی که ویروس روی آن و سپس صورت شما وجود دارد جلوگیری شود.
• از شلوغی پرهیز کنید : آنفولانزا به راحتی در هر کجا که مردم جمع می شوند مثلا در مراکز نگهداری از کودکان، مدارس، ساختمان های اداری، سالن های نمایش و حمل و نقل عمومی گسترش می یابد. با اجتناب از شلوغی در فصل اوج آنفولانزا، احتمال عفونت خود را کاهش می دهید.
همچنین از هر کسی که بیمار است اجتناب کنید. و اگر بیمار هستید، حداقل 24 ساعت پس از رفع تب در خانه بمانید تا احتمال ابتلای دیگران را کاهش دهید.
علائم سرماخوردگی
کاهش اشتها
عطسه
سرفه
آبریزش بینی
اشک ریزش
گلو درد
علائم آنفولانزا
تب
ضعف و بی حالی
سر درد
درد در عضلات
خواب آلودگی
افزایش تعریق