دیابت چیست؟ مرور کلی و جامع بر این بیماری مزمن

دیابت چیست؟

دیابت زمانی اتفاق می افتد که بدن شما قادر به جذب قند خون (گلوکز) به سلول های خود و استفاده از آن برای انرژی نباشد. این موضوع منجر به تجمع قند اضافی در جریان خون شما می شود.
مدیریت نادرست دیابت می تواند منجر به عواقب جدی شود و باعث آسیب به طیف گسترده ای از اندام ها و بافت های بدن شما شود  از جمله قلب، کلیه ها، چشم ها و اعصاب.

چرا سطح گلوکز خون من بالاست؟ چگونه این اتفاق می افتد؟

فرآیند هضم غذا شامل تجزیه غذایی که می خورید به منابع مختلف مواد مغذی است. هنگامی که کربوهیدرات می خورید (مثلا نان، برنج، ماکارونی)، بدن شما آن را به قند (گلوکز) تجزیه می کند. هنگامی که گلوکز در جریان خون شما قرار دارد، برای رسیدن به مقصد نهایی خود، یعنی جایی که در آن جا مورد استفاده قرار می گیرد، یعنی داخل سلول های بدن شما (سلول ها بافت ها و اندام های بدن شما را تشکیل می دهند) به کمک نیاز دارد. این کمک ناقل یا «کلید» انسولین است.

انسولین هورمونی است که توسط پانکراس، اندامی که در پشت معده قرار دارد، ساخته می شود. پانکراس شما انسولین را در جریان خون شما آزاد می کند. انسولین به عنوان “کلید” عمل می کند که قفل “در” دیواره سلولی را باز می کند و به گلوکز اجازه می دهد تا وارد سلول های بدن شما شود. گلوکز “سوخت” یا انرژی مورد نیاز بافت ها و اندام ها را برای عملکرد مناسب فراهم می کند.

اگر دیابت دارید:
• پانکراس شما انسولین یا انسولین کافی تولید نمی کند.
و یا
• لوزالمعده شما انسولین می سازد اما سلول های بدن به آن پاسخ نمی دهند و نمی توانند آن طور که باید از آن استفاده کنند.
اگر گلوکز نتواند وارد سلول های بدن شما شود، در جریان خون شما باقی می ماند و سطح گلوکز خون شما افزایش می یابد.

انواع مختلف دیابت چیست؟

انواع دیابت عبارتند از:

• دیابت نوع 1:

این نوع یک بیماری خودایمنی است، یعنی بدن شما به خود حمله می کند. در این حالت سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده شما از بین می روند. تا 10 درصد از افراد مبتلا به دیابت از نوع 1 هستند . معمولاً در کودکان و بزرگسالان جوان تشخیص داده می شود (اما می تواند در هر سنی ایجاد شود).در گذشته به عنوان دیابت “جوانان” شناخته می شد. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 باید هر روز انسولین مصرف کنند. به همین دلیل است که به آن دیابت وابسته به انسولین نیز می گویند.

• دیابت نوع 2:

در این نوع، بدن یا انسولین کافی تولید نمی کند یا سلول های بدن شما به طور معمول به انسولین پاسخ نمی دهند. این شایع ترین نوع دیابت است. تا 95 درصد از افراد مبتلا به دیابت از نوع 2 هستند که معمولاً در افراد میانسال و مسن رخ می دهد. سایر نام‌های رایج برای نوع 2 شامل دیابت بزرگسالان و دیابت مقاوم به انسولین است. والدین یا پدربزرگ و مادربزرگ شما ممکن است آن را “مرض قند” نامیده باشند.

• پیش دیابت:

این نوع مرحله قبل از دیابت نوع 2 است. سطح گلوکز خون شما بالاتر از حد طبیعی است اما به اندازه ای بالا نیست که به طور رسمی دیابت نوع 2 تشخیص داده شود.

• دیابت بارداری:

این نوع در برخی از زنان در دوران بارداری ایجاد می شود. دیابت بارداری معمولا بعد از بارداری از بین می رود. با این حال، اگر دیابت بارداری دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت نوع 2 در مراحل بعدی زندگی قرار دارید.در اینجا بیشتر در مورد دیابت بارداری بخوانید.

انواع کمتر شایع دیابت عبارتند از:

• سندرم های دیابت مونوژنیک: این ها اشکال ارثی نادری از دیابت هستند که تا 4 درصد از کل موارد را تشکیل می دهند. به عنوان مثال می توان به دیابت نوزادی و دیابت با شروع بلوغ در جوانان اشاره کرد.

• دیابت مرتبط با فیبروز کیستیک: این نوع دیابت مخصوص افراد مبتلا به این بیماری است.

• دیابت ناشی از دارو یا مواد شیمیایی: نمونه هایی از این نوع پس از پیوند عضو، پس از درمان HIV/AIDS یا با استفاده از استروئیدهای گلوکوکورتیکوئیدی همراه است.

دیابت بی مزه یک بیماری نادر مشخص است که باعث می شود کلیه های شما مقدار زیادی ادرار تولید کنند.

دیابت چقدر شایع است؟

حدود 34.2 میلیون نفر در تمام سنین حدود 1 نفر از هر 10 نفر در ایالات متحده به دیابت مبتلا هستند. حدود 7.3 میلیون بزرگسال 18 ساله و بالاتر (حدود 1 نفر از هر 5 نفر) از ابتلای خود به دیابت اطلاعی ندارند (تنها کمتر از 3٪ از کل بزرگسالان ایالات متحده). با افزایش سن تعداد افرادی که به دیابت مبتلا می شوند افزایش می یابد. بیش از 26 درصد از بزرگسالان 65 سال و بالاتر (حدود 1 نفر از هر 4 نفر) دیابت دارند.

چه کسانی به دیابت مبتلا می شوند؟ عوامل خطر چیست؟

عواملی که خطر ابتلا را افزایش می دهند بسته به نوع دیابتی که در نهایت به آن مبتلا می شوید متفاوت است.

عوامل خطر برای دیابت نوع 1 عبارتند از:

• داشتن سابقه خانوادگی (والدین یا خواهر و برادر) دیابت نوع 1.
• آسیب به پانکراس (مانند عفونت، تومور، جراحی یا تصادف).
• وجود اتوآنتی بادی ها (آنتی بادی هایی که به اشتباه به بافت ها یا اندام های بدن خود حمله می کنند).
• استرس فیزیکی (مانند جراحی یا بیماری).
• قرار گرفتن در معرض بیماری های ناشی از ویروس ها.

عوامل خطر برای پیش دیابت و دیابت نوع 2 عبارتند از:

• سابقه خانوادگی (والدین یا خواهر و برادر) پیش دیابت یا دیابت نوع 2.
• سیاه پوست، اسپانیایی تبار، بومی آمریکایی، نژاد آسیایی-آمریکایی یا جزیره نشین اقیانوس آرام بودن.
• داشتن اضافه وزن و چاقی.
• داشتن فشار خون بالا.
• داشتن کلسترول HDL پایین (کلسترول “خوب”) و سطح تری گلیسیرید بالا.
• عدم تحرک فیزیکی.
• داشتن سن 45 سال یا بیشتر.
• ابتلا به دیابت بارداری یا به دنیا آوردن نوزادی با وزن بیش از 9 پوند.
• داشتن سندرم تخمدان پلی کیستیک.
• داشتن سابقه بیماری قلبی یا سکته مغزی.
• سیگاری بودن

عوامل خطر ابتلا به دیابت بارداری عبارتند از:

• سابقه خانوادگی (والدین یا خواهر و برادر) پیش دیابت یا دیابت نوع 2.
• آفریقایی-آمریکایی، اسپانیایی تبار، بومی آمریکایی یا آسیایی-آمریکایی بودن.
• داشتن اضافه وزن یا چاقی قبل از بارداری.
• داشتن سن بالای 25 سال.

علائم و علل

چه چیزی باعث دیابت می شود؟

علت دیابت، صرف نظر از نوع آن، گردش بیش از حد گلوکز در جریان خون است. با این حال، دلیل بالا بودن سطح گلوکز خون بسته به نوع دیابت متفاوت است.

• علل دیابت نوع 1:

این نوع یک بیماری سیستم ایمنی است. بدن شما به سلول های تولید کننده انسولین در لوزالمعده حمله می کند و آنها را از بین می برد. بدون انسولین که به گلوکز اجازه ورود به سلول های شما را بدهد، گلوکز در جریان خون انباشته می شود. ژن ها نیز ممکن است در برخی از بیماران نقش داشته باشند. همچنین، یک ویروس ممکن است باعث حمله سیستم ایمنی شود.

• علت دیابت نوع 2 و پیش دیابت:

سلول های بدن شما اجازه نمی دهند انسولین آنطور که باید کار کند تا گلوکز وارد سلول هایش شود. سلول های بدن شما نسبت به انسولین مقاوم شده اند. لوزالمعده شما نمی تواند تولید خود را حفظ کند و انسولین کافی برای غلبه بر این مقاومت تولید کند. سطح گلوکز در جریان خون شما افزایش می یابد.

• دیابت بارداری:

هورمون هایی که در طول بارداری توسط جفت تولید می شوند، سلول های بدن شما را در برابر انسولین مقاوم تر می کنند. پانکراس شما نمی تواند انسولین کافی برای غلبه بر این مقاومت تولید کند. گلوکز بیش از حد در جریان خون شما باقی می ماند.

علائم دیابت چیست؟

علائم دیابت عبارتند از:
• افزایش تشنگی.
• احساس ضعف و خستگی.
• تاری دید.
• بی حسی یا گزگز در دست ها یا پاها.
• زخم ها یا بریدگی هایی که دیر التیام می یابند.
• کاهش وزن برنامه ریزی نشده.
• تکرر ادرار.
• عفونت های مکرر بدون دلیل.
• خشکی دهان.

علائم دیگر
• در زنان: پوست خشک و خارش دار و عفونت های قارچی مکرر یا عفونت های مجاری ادراری.
• در مردان: کاهش میل جنسی، اختلال نعوظ، کاهش قدرت عضلانی.

علائم دیابت نوع 1: علائم می توانند به سرعت ایجاد شوند طی چند هفته یا چند ماه. علائم زمانی شروع می شود که شما جوان هستید . در کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی . علائم اضافی عبارتند از تهوع، استفراغ یا درد معده و عفونت های قارچی یا عفونت های دستگاه ادراری.

دیابت نوع 2 و علائم پیش دیابت: ممکن است شما اصلاً علائمی نداشته باشید یا متوجه آن نشوید زیرا در طی چندین سال به کندی ایجاد می شوند. علائم معمولاً در بزرگسالی شروع می شود، اما پیش دیابت و دیابت نوع 2 در همه گروه های سنی در حال افزایش است.

دیابت بارداری: معمولاً علائمی را متوجه نمی شوید. متخصص زنان و زایمان شما را از نظر دیابت بارداری بین هفته های 24 تا 28 بارداری آزمایش می کند.

عوارض دیابت چیست؟

اگر سطح گلوکز خون شما برای مدت طولانی بالا بماند، بافت ها و اندام های بدن شما می توانند آسیب جدی ببینند. برخی از عوارض می توانند در طول زمان تهدید کننده زندگی باشند.

عوارض عبارتند از:
• مشکلات قلبی عروقی از جمله بیماری عروق کرونر، درد قفسه سینه، حمله قلبی، سکته مغزی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، آترواسکلروز (تنگی عروق).
• آسیب عصبی (نوروپاتی) که باعث بی حسی و گزگز می شود که از انگشتان پا یا انگشتان شروع می شود و سپس گسترش می یابد.
• آسیب کلیه (نفروپاتی) که می تواند منجر به نارسایی کلیه یا نیاز به دیالیز یا پیوند شود.
• آسیب چشم (رتینوپاتی) که می تواند منجر به کوری شود. آب مروارید، گلوکوم.
• آسیب پا از جمله آسیب عصبی، جریان خون ضعیف و بهبود ضعیف بریدگی ها و زخم ها مانند زخم پای دیابتی.
• عفونت های پوستی.
• اختلال در نعوظ.
• از دست دادن شنوایی.
• افسردگی.
• زوال عقل.
• مشکلات دندانی.

عوارض دیابت بارداری:
در مادر: پره اکلامپسی (فشار خون بالا، پروتئین اضافی در ادرار، تورم پا)، خطر ابتلا به دیابت بارداری در بارداری های بعدی و خطر ابتلا به دیابت در مراحل بعدی زندگی.
در نوزادان: وزن بیشتر از حد طبیعی هنگام تولد، قند خون پایین (هیپوگلیسمی)، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در طول زمان و مرگ در مدت کوتاهی پس از تولد.

تشخیص دیابت

دیابت چگونه تشخیص داده می شود؟
دیابت با بررسی سطح گلوکز در آزمایش خون تشخیص داده می شود و مدیریت می شود. سه آزمایش وجود دارد که می تواند سطح گلوکز خون شما را اندازه گیری کند: آزمایش گلوکز ناشتا، آزمایش قند تصادفی و آزمایش A1c.

• آزمایش گلوکز پلاسمای ناشتا: این آزمایش بهتر است صبح بعد از هشت ساعت ناشتایی (هیچ چیزی برای خوردن و آشامیدن میل نشود) انجام شود.

• تست تصادفی گلوکز پلاسما: این آزمایش را می توان در هر زمان و بدون نیاز به ناشتایی انجام داد.

• تست A1c: این آزمایش که HbA1C یا آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله نیز نامیده می شود، میانگین سطح گلوکز خون شما را در دو تا سه ماه گذشته نشان می دهد. این آزمایش میزان گلوکز متصل به هموگلوبین را اندازه گیری می کند.

• تست تحمل گلوکز خوراکی: در این آزمایش ابتدا سطح گلوکز خون پس از یک شب ناشتایی اندازه گیری می شود. سپس یک نوشیدنی شیرین می نوشید. سپس سطح گلوکز خون شما در ساعت یک، دو و سه پس از مصرف نوشیدنی بررسی می شود.

• تست دیابت بارداری: اگر باردار هستید دو آزمایش قند خون وجود دارد. با آزمایش چالش گلوکز، یک مایع شیرین می نوشید و سطح گلوکز شما یک ساعت بعد بررسی می شود. لازم نیست قبل از این آزمایش ناشتا باشید. اگر این آزمایش سطح گلوکز بالاتر از حد طبیعی (بیش از 140 میلی لیتر در دسی لیتر) را نشان دهد، آزمایش تحمل گلوکز خوراکی (همانطور که در بالا توضیح داده شد) انجام می شود.

• دیابت نوع 1: اگر پزشک شما به دیابت نوع 1 مشکوک باشد، نمونه خون و ادرار جمع آوری و آزمایش می شود. خون برای اتوآنتی بادی ها (یک نشانه خودایمنی که بدن شما به خود حمله می کند) بررسی می شود. ادرار برای وجود کتون ها بررسی می شود (نشانه ای که بدن شما در حال سوزاندن چربی به عنوان منبع انرژی خود است). این علائم نشان دهنده دیابت نوع 1 است.

چه کسانی باید از نظر دیابت آزمایش شوند؟

اگر علائم یا عوامل خطر دیابت را دارید، باید آزمایش دهید. هرچه دیابت زودتر تشخیص داده شود، درمان زودتر شروع می شود و می توان عوارض را کاهش داد یا از آن پیشگیری کرد. اگر آزمایش خون نشان دهد که شما مبتلا به پیش دیابت هستید، شما و متخصص مراقبت های بهداشتی تان می توانید برای ایجاد تغییرات در سبک زندگی (مانند کاهش وزن، ورزش، رژیم غذایی سالم) برای پیشگیری یا به تاخیر انداختن ابتلا به دیابت نوع 2 همکاری کنید.

توصیه های آزمایشی خاص اضافی بر اساس عوامل خطر:

• آزمایش دیابت نوع 1: آزمایش در کودکان و بزرگسالان جوانی که سابقه خانوادگی دیابت دارند. به طور معمول، افراد مسن ممکن است به دیابت نوع 1 نیز مبتلا شوند. بنابراین، آزمایش در بزرگسالانی که به بیمارستان مراجعه می‌کنند و مشخص می‌شود که مبتلا به کتواسیدوز مرتبط با دیابت هستند، مهم است. کتواسیدوز یک عارضه خطرناک است که می تواند در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 رخ دهد.

• آزمایش دیابت نوع 2: بزرگسالان 45 ساله یا بالاتر، افراد بین 19 تا 44 ساله که دارای اضافه وزن و چاقی هستند و دارای یک یا چند عامل خطر هستند، زنانی که دیابت بارداری داشته اند، کودکان بین 10 تا 18 ساله که دارای اضافه وزن و چاقی هستند و حداقل دو عامل خطر برای دیابت نوع 2 دارند.

دیابت چگونه مدیریت می شود؟

دیابت کل بدن شما را تحت تاثیر قرار می دهد. برای مدیریت بهتر دیابت، باید اقداماتی را برای مدیریت عوامل خطر انجام دهید، از جمله:

• با پیروی از یک برنامه غذایی، مصرف داروهای تجویز شده و افزایش سطح فعالیت، سطح گلوکز خون خود را تا حد امکان نزدیک به نرمال نگه دارید.

• سطح کلسترول خون (سطوح HDL و LDL) و تری گلیسیرید خود را تا حد ممکن نزدیک به محدوده طبیعی نگه دارید.

• فشار خون خود را مدیریت کنید. فشار خون شما نباید بیش از 140/90 میلی متر جیوه باشد.

شما کلیدهای مدیریت دیابت خود را با موارد زیر در دست دارید:
• برنامه ریزی برای آنچه می خورید و پیروی از یک برنامه غذایی سالم. از رژیم مدیترانه ای (سبزیجات، غلات کامل، حبوبات، میوه ها، چربی های سالم، قند کم) یا رژیم خاص پیروی کنید. این رژیم ها سرشار از مواد مغذی و فیبر و چربی و کالری کم هستند. برای کمک به درک تغذیه و برنامه ریزی وعده های غذایی به یک متخصص تغذیه مراجعه کنید.

• ورزش منظم. سعی کنید در اکثر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه ورزش کنید. پیاده روی کنید، شنا کنید یا فعالیتی را پیدا کنید که از آن لذت می برید.

• دستیابی به وزن سالم. با تیم مراقبت های بهداشتی خود برای ایجاد یک برنامه کاهش وزن کار کنید.

• مصرف دارو و انسولین، در صورت تجویز، و رعایت دقیق توصیه های مربوط به نحوه و زمان مصرف آن.

• نظارت بر سطح قند خون و فشار خون در خانه.

• ترک سیگار (اگر سیگار می کشید).

 سطح گلوکز خون خود را در این اهداف حفظ کنند:

• قبل از غذا: بین 80 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر.
• حدود دو ساعت پس از شروع غذا: کمتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر.

اگر سطح گلوکز خون من پایین باشد چه اتفاقی می افتد؟

داشتن سطح گلوکز خون کمتر از حد طبیعی (معمولا زیر 70 میلی گرم در دسی لیتر) هیپوگلیسمی نامیده می شود. این نشانه آن است که بدن شما به قند نیاز دارد.

علائمی که ممکن است در صورت داشتن هیپوگلیسمی تجربه کنید عبارتند از:
• ضعف یا لرزش.
• پوست مرطوب و تعریق.
• ضربان قلب سریع.
• سرگیجه.
• گرسنگی ناگهانی.
• گیجی.
• پوست رنگپریده.
• بی حسی در دهان یا زبان.
• تحریک پذیری، عصبی بودن.
• عدم ثبات.
• کابوس، رویاهای بد، خواب ناآرام.
• تاری دید.
• سردرد، تشنج.

اگر سطح گلوکز خون من بالا باشد چه اتفاقی می افتد؟

اگر گلوکز بیش از حد در خون خود دارید، به وضعیتی به نام هیپرگلیسمی مبتلا هستید. هیپرگلیسمی به صورت زیر تعریف می شود:
• سطح گلوکز خون بیش از 125 میلی گرم در دسی لیتر در حالت ناشتا (حداقل هشت ساعت چیزی برای خوردن و آشامیدن نداشته باشید).
یا
• سطح گلوکز خون بیشتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر یک تا دو ساعت پس از غذا خوردن.

راه های درمان دیابت

درمان دیابت به نوع دیابت شما، میزان کنترل سطح گلوکز خون و سایر شرایط سلامتی شما بستگی دارد.
• دیابت نوع 1: اگر به این نوع مبتلا هستید، باید هر روز انسولین مصرف کنید. پانکراس شما دیگر انسولین نمی سازد.
• دیابت نوع 2: اگر به این نوع مبتلا هستید، درمان های شما می تواند شامل داروها (هم برای دیابت و هم برای شرایطی که عوامل خطر دیابت هستند)، انسولین و تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن، انتخاب غذای سالم و فعالیت بدنی بیشتر باشد.

• پیش دیابت: اگر به پیش دیابت مبتلا هستید، هدف این است که شما را از پیشرفت به دیابت باز دارد. درمان ها بر روی عوامل خطر قابل درمان متمرکز هستند، مانند کاهش وزن با خوردن یک رژیم غذایی سالم (مانند رژیم غذایی مدیترانه ای) و ورزش (حداقل پنج روز در هفته به مدت 30 دقیقه).
• دیابت بارداری: اگر به این نوع مبتلا هستید و سطح گلوکز شما خیلی بالا نیست، درمان اولیه شما ممکن است اصلاح رژیم غذایی و ورزش منظم باشد. اگر هنوز هدف مورد نظر محقق نشده باشد یا سطح گلوکز شما بسیار بالا باشد، تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است دارو یا انسولین را شروع کنند.

داروهای خوراکی و انسولین به یکی از روش های زیر برای درمان دیابت شما عمل می کنند:
• پانکراس شما را تحریک می کند تا انسولین بیشتری بسازد و آزاد کند.
• سرعت انتشار گلوکز از کبد شما را کاهش می دهد (گلوکز اضافی در کبد شما ذخیره می شود).
• تجزیه کربوهیدرات ها را در معده یا روده مسدود می کند تا بافت های شما نسبت به انسولین حساس تر شوند (بهتر واکنش نشان دهند).
• به خلاص شدن بدن از گلوکز از طریق افزایش ادرار کمک می کند.

درمان دیابت

درمان دیابت به نوع دیابت شما، میزان کنترل سطح گلوکز خون و سایر شرایط سلامتی شما بستگی دارد.
• دیابت نوع 1: اگر به این نوع مبتلا هستید، باید هر روز انسولین مصرف کنید. پانکراس شما دیگر انسولین نمی سازد.
• دیابت نوع 2: اگر به این نوع مبتلا هستید، درمان های شما می تواند شامل داروها (هم برای دیابت و هم برای شرایطی که عوامل خطر دیابت هستند)، انسولین و تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن، انتخاب غذای سالم و فعالیت بدنی بیشتر باشد.

• پیش دیابت: اگر به پیش دیابت مبتلا هستید، هدف این است که شما را از پیشرفت به دیابت باز دارد. درمان ها بر روی عوامل خطر قابل درمان متمرکز هستند، مانند کاهش وزن با خوردن یک رژیم غذایی سالم (مانند رژیم غذایی مدیترانه ای) و ورزش (حداقل پنج روز در هفته به مدت 30 دقیقه). بسیاری از راهکارهایی که برای پیشگیری از دیابت استفاده می شود، همان راهبردهایی است که برای درمان دیابت توصیه می شود

• دیابت بارداری: اگر به این نوع مبتلا هستید و سطح گلوکز شما خیلی بالا نیست، درمان اولیه شما ممکن است اصلاح رژیم غذایی و ورزش منظم باشد. اگر هنوز هدف مورد نظر محقق نشده باشد یا سطح گلوکز شما بسیار بالا باشد، تیم مراقبت های بهداشتی شما ممکن است دارو یا انسولین را شروع کنند.

داروهای خوراکی و انسولین به یکی از روش های زیر برای درمان دیابت شما عمل می کنند:
• پانکراس شما را تحریک می کند تا انسولین بیشتری بسازد و آزاد کند.
• سرعت انتشار گلوکز از کبد شما را کاهش می دهد (گلوکز اضافی در کبد شما ذخیره می شود).
• تجزیه کربوهیدرات ها را در معده یا روده مسدود می کند تا بافت های شما نسبت به انسولین حساس تر شوند (بهتر واکنش نشان دهند).
• به خلاص شدن بدن از گلوکز از طریق افزایش ادرار کمک می کند.

پیشگیری از ابتلا به دیابت

آیا می توان از پیش دیابت، دیابت نوع 2 و دیابت بارداری پیشگیری کرد؟
اگرچه عوامل خطر دیابت مانند سابقه خانوادگی و نژاد را نمی توان تغییر داد ، اما عوامل خطر دیگری نیز وجود دارد که شما باید بر روی آنها کنترل داشته باشید. اتخاذ برخی از عادات سبک زندگی سالم ذکر شده در زیر می تواند این عوامل خطر قابل اصلاح را بهبود بخشد و به کاهش شانس ابتلا به دیابت کمک کند:

• از یک رژیم غذایی سالم مانند رژیم مدیترانه ای استفاده کنید. یک دفترچه یادداشت غذایی داشته باشید و هر چیزی که می خورید کالری شماری کنید. کاهش 250 کالری در روز می تواند به کاهش نیم پوند وزن در هفته کمک کند.

• فعالیت بدنی داشته باشید. حداقل پنج روز در هفته 30 دقیقه در روز را هدف گذاری کنید. آهسته شروع کنید و تا این مقدار کار کنید یا این دقایق را به بخش های 10 دقیقه ای قابل انجام تر تقسیم کنید. پیاده روی یک ورزش عالی است.

• برای رسیدن به وزنی که برای شما سالم است تلاش کنید. اگر باردار هستید وزن کم نکنید، اما در مورد افزایش وزن سالم در دوران بارداری با پزشک متخصص زنان و زایمان خود مشورت کنید.

• استرس خود را کاهش دهید. تکنیک های تمدد اعصاب، تمرینات تنفس عمیق، مراقبه ذهنی، یوگا و سایر استراتژی های مفید را بیاموزید.

• مصرف الکل را محدود کنید. مردان نباید بیش از دو نوشیدنی حاوی الکل در روز بنوشند. زنان نباید بیش از یک عدد بنوشند.

• به میزان کافی بخوابید (معمولاً 7 تا 9 ساعت).

• سیگار کشیدن را ترک کن.

• داروها را طبق دستور ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای مدیریت عوامل خطر موجود برای بیماری قلبی (مانند فشار خون بالا، کلسترول) یا کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مصرف کنید.

• اگر فکر می کنید علائم پیش دیابت را دارید، به ارائه دهنده خود مراجعه کنید.

آیا دیابت نوع 1 قابل پیشگیری است؟

دیابت نوع 1 یک بیماری خود ایمنی است، به این معنی که بدن شما به خود حمله می کند. دانشمندان مطمئن نیستند که چرا بدن شخصی به خود حمله می کند. عوامل دیگری مانند تغییرات ژنتیکی نیز ممکن است دخیل باشند.

آیا می توان از عوارض طولانی مدت دیابت پیشگیری کرد؟

عوارض مزمن مسئول بیشتر بیماری ها و مرگ های مرتبط با دیابت است. عوارض مزمن معمولاً پس از چندین سال افزایش قند خون (هیپرگلیسمی) ظاهر می شود. از آنجایی که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ممکن است چندین سال قبل از تشخیص، قند خون خود را بالا ببرند، این بیماران ممکن است در زمان تشخیص علائمی از عوارض داشته باشند.

عوارض دیابت قبلا در این مقاله توضیح داده شده است. اگرچه این عوارض می‌تواند دامنه وسیعی داشته باشد و بر بسیاری از سیستم‌های بدن تاثیر بگذارد، اما اصول اساسی بسیاری برای پیشگیری وجود دارد که مشترک هستند.

مانند:
• داروهای دیابت خود (قرص و/یا انسولین) را طبق تجویز پزشک مصرف کنید.
• تمام داروهای دیگر خود را برای درمان هر گونه فاکتور خطر (فشار خون بالا، کلسترول بالا، سایر مشکلات مربوط به قلب و… ) طبق دستور پزشک مصرف کنید.
• قند خون خود را به دقت کنترل کنید.

• از یک رژیم غذایی سالم مانند رژیم مدیترانه ای و رژیمی پیروی کنید. وعده های غذایی را حذف نکنید.
• به طور منظم، حداقل 30 دقیقه پنج روز در هفته ورزش کنید.
• خود را به خوبی هیدراته نگه دارید (آب بهترین انتخاب شماست).
• اگر سیگار می کشید، سیگار را ترک کنید.
• به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا دیابت خود را تحت نظر داشته باشید و عوارض را مشاهده کنید.

کلام آخر

در صورت تشخیص دیابت چه انتظاری باید داشته باشم؟

اگر دیابت دارید، مهمترین کاری که می توانید انجام دهید این است که سطح گلوکز خون خود را در محدوده هدف توصیه شده توسط ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و پزشکتان نگه دارید. به طور کلی این اهداف عبارتند از:

• قبل از غذا: بین 80 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر.
• حدود دو ساعت پس از شروع غذا: کمتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر.
شما باید از نزدیک یک برنامه درمانی را دنبال کنید، که احتمالاً شامل پیروی از یک برنامه غذایی سفارشی، 30 دقیقه ورزش پنج بار در هفته، ترک سیگار، محدود کردن الکل و هفت تا نه ساعت خواب در شب است. همیشه داروها و انسولین خود را طبق دستور ارائه دهنده خود مصرف کنید.

منبع